Ne kadar kolay söyleniyor değil mi? Olduğu topu topu bir elin beş parmağı kadar harf Ş-E-H-İ-T, iki hece ŞE-HİT.

Türk bayrağına sarılmış tabuta sarılıp ağlayan annelere, babalara, kardeşlere, sevgililere, evlatlara… sorun bir bakalım o beş harfin ilk harfi Ş daha çıkmadan, çıkması düşünülmüşken dahi yürekten nasıl bir alev parlıyor da vücudun ayağından başına tüm damarlarını yakıp kavuruyor!

Türk Bayrağına sarılmış tabutun, tabuta sarılıp ağlayan insanların, tabutun karşısında selam duran çocukların, tabutu öpenlerin, çevrede her Türk asker doğar, her şey vatan için, şehitler ölmez vatan bölünmez sloganları atan binlerce kişilik ahalinin, fırsattan istifade kanı yerde kalmayacak nutukları atan politikacıların görüntüleri olağan bir şey haline geldi günümüz Türkiye’sinde.

Ateş düştüğü yeri yakıyor.

Diğerleri için sadece 5 harften oluşan alelade bir kelimeymiş gibi gelen Ş-E-H-İ-T cenazesinden sonra ise evli evine köylü köyüne.

Mezarının üzerinden Türk bayrağı asılan Ş-E-H-İ-T dediğimiz kişi ne için şehit oldu peki?

Vatan toprağı parçalanmasın diye!

Bayrağımız boynunu bükmesin diye!

Biz rahat rahat yapacaklarımızı yapalım diye!

Ya biz Ş-E-H-İ-T lerimizin saçının teli kadar olabiliyor muyuz?

Vatanımız, bayrağımız, bizim rahatlığımız için şehit olan kahramanlarımızın kimlik bilgilerine https://www.ruhunaelfatiha.com/category/sehitlerimiz/adresinden ulaşabilirsiniz.

şehit, şehitlik